Δεύτερη ευκαιρία

Ζούμε σε μια εποχή που σχεδόν τίποτα δεν αξίζει μια δεύτερη ματιά. Έχουμε μετατρέψει τα μάτια μας σε αδηφάγους καταναλωτές εικόνας.. και ίσως όχι μόνο. Ως τέτοιοι, λοιπόν, θέλουμε την εικόνα στα καλύτερά της, την τέλεια ομορφιά.
Καθημερινά ο καθένας μας με το πρώτο φως της οθόνης και την υποκειμενική και αντικειμενική του κρίση δικάζει, αξιολογεί, “καταδικάζει” και “αθωώνει” δεκάδες εικόνες με σχετικούς ή άσχετους υπότιτλους, με μια πρωτοφανή επιδερμικότητα.

Ελέω του χρόνου όμως όλα αυτά μπορεί να αλλάξουν για λίγο και όχι για όλους..

Όταν ο χρόνος ήρθε, τελικά, τόσο απλόχερα και τόσο απροετοίμαστα για τους περισσότερους από μας τα πράγματα πήραν μια απρόσμενη τροπή.Με την άνεση του δικτύου μας καταναλώσαμε τεράστιες ποσότητες οπτικοακουστικής πληροφορίας και ο κορεσμός μας έκανε επισκέπτες στο κοντινότερο vomitorium*.

Μετά  σηκώσαμε το κεφάλι μας και είδαμε ότι πίσω από την οθόνη έχουμε μια δεύτερη ζωή ξεχασμένη, ευτυχώς κάποιοι μόλις πρόσφατα . Είδαμε ότι είμαστε σκλάβοι αυτής της οθόνης και ότι ο χρόνος είναι όντως χρήμα και εμείς, δυστυχώς, πουλάμε τον χρόνο μας πολύ φθηνά.. Γιατί μπορούμε να γίνουμε πολύ δημιουργικοί και να φροντίσουμε ξανά το σώμα και το πνεύμα μας και ο χρόνος να αλλάξει αίσθηση.

Ας μην κάνω όμως κι άλλο κατάχρηση αυτού του πολύτιμου αγαθού, γιατί όταν διαβάζετε αυτό το κείμενο μπορεί να το έχετε λιγοστό πάλι.
Οι παρακάτω εικόνες είναι αποτέλεσμα μιας δεύτερης ματιάς, φωτογραφικό υλικό που είτε ανέβηκε με ενθουσιασμό στα κοινωνικά δίκτυα είτε ήταν ξεχασμένο σε κάποιο φάκελο των τελευταίων χρόνων.
Όλοι δικαιούνται μια δεύτερη ευκαιρία και εγώ σας προσκαλώ να την δώσετε σε αυτές τις εικόνες, όπως το έκανα και εγώ…Το πολύ πολύ να τις “ξεράσετε”.

*εύκολη παρερμηνεία για μια λέξη σαν αυτή, περιγράφοντας τώρα ένα παρακμιακό ρωμαϊκό δωμάτιο εμετόπτυσης.